خود را تشنه معارف و علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانستم

خود را تشنه معارف و علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانستم

شناسه خبر : 44209

1396/03/17

تعداد بازدید : 253

خود را تشنه معارف و علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانستم
بنده از ابتدا خود را تشنه معارف و علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانستم و دوست داشتم که قطره‌ای از این دریای بیکران بنوشم.

اسما عباسی

طلبه

استان بوشهر

 

سلام خانم عباسی، ممنون از شما که دعوت ما را پذیرفتید. طلبه چه سطح و رشته‌ای هستید؟

اسما عباسی طلبه سطح سه(کارشناسی ارشد) رشته فقه واصول هستم.

 

چه شد که وارد حوزه شدید و تصمیم گرفتید طلبه شوید؟

بنده از ابتدا خود را تشنه معارف و علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانستم و دوست داشتم که قطره‌ای از این دریای بیکران بنوشم. با پیگیری و تحقیق‌هایی که کردم به این نتیجه رسیدم که در حوزه علمیه به دلیل اینکه پایه درسی‌اش بر آیات و روایات و علوم استخراج شده از دانش اهل بیت است، زودتر به این مهم دست می‌یابم. فهمیدم وقتی در این مسیر روح خودم را پالایش بدهم، می‌توانم این علوم را به دیگران برسانم و شیرینی و حلاوت این علوم را به دیگران بچشانم و سهمی  هر چند ناچیز در راه سعادت بشر و ساختن جامعهای مهیای ظهور داشته باشم. البته قبول دارم همه این امور فقط با حضور در حوزه علمیه به دست نمی‌آید اما حوزه به دلیل فضای معنوی‌اش و وجود اساتید بزرگ و صاحب علم، حرکت در این راه را سرعت می‌بخشد.

 

از نظر شما که هم با فضای حوزه آشنا هستید و هم با نگاهی ایده‌آلی پا در راه تحصیل علوم دینی گذاشته‌اید، حوزه مطلوب چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

حوزه علمیه مطلوب حوزه‌ای است که از لحاظ فضا دارای فضایی مناسب جهت مطالعه و تحقیق و پژوهش باشد و مجهز به سیستم‌های به‌روز شده باشد. چنین حوزه‌ای با اتکا به نخبه‌های خود و پرورش نخبگان علمی و پژوهشی جدید گام‌های مهمی در جهت تعالی جامعه برمی‌دارد زیرا هر زمان حوزه علمیه غنیو پربار شود می‌تواند در تمام زمینه‌ها به جامعه خدمت‌رسانی کند. این غنایی که از آن حرف می‌زنم چه از لحاظ پرورش مربی، معلم و اساتید توانمند در تمام مقاطع تحصیلی می‌تواند باشد و چه از لحاظ نوشتن کتاب‌های مناسب که تغذیه روحی جامعه خصوصاً نوجوانان و جوانان است و حتی از لحاظ مباحث فرهنگی که عمده کار حوزه‌هاست.حوزه باید گام‌های محکم و استواری بردارد که این مهم نیازمند همکاری همگان است.

 

با توجه به این ایده‌آل، فکر می‌کنید حوزه هم‌اکنون باید روی چه نقاطی بیشتر تمرکز کند؟

اولین و مهم‌ترین چیز در حوزه، بحث پژوهش و تحقیق است زیرا بسیاری مسائل نوظهور چه از لحاظ فقهی و چه از لحاظ مسایل فرهنگی در جامعه پیش می‌آید که نیازمند پژوهش و تحقیق است. البته رسیدن به این شرایط نیازمند حمایت همه جانبه از این محققان است و باید امکانات لازم در اختیارشان قرار بگیرد. بحث گسترش خود فضاهای حوزه هم مطرح است که حتی شایسته است در محله‌ها چند حوزه باشد تا نیازهای فرهنگی و فقهی آنها توسط افراد بومی خود مناطق برطرف شود.

 

مدتی است که خیّرین توجه خاصی به حوزه‌ها علمیه خواهران دارند. به عقیده شما خیّرین با انجام چه کارهایی می‌توانند به توسعه فرهنگ حوزوی کمک کنند؟

این کار بسیار ویژ] و قابل تقدیری است که جا دارد تقدیر و تشکر ویژه‌ای از این عزیزان شود. این بزرگواران اگر خودشان مستقیماً وارد حوزه شوند و رودررو و بدون واسطه با فعالیت‌های حوزه آشنا شوند، نتیجه بسیار خوب و مطلوب است. ولی از نظر بنده حقیر کمک به ساخت و ساز فضاهای زیر بنایی حوزه، حمایت از طلابی که مشکلات اقتصادی از جمله مسکن دارند و حمایت در زمینه چاپ آثار و مقالات طلاب فاضل از جمله کارهایی است که یک خیّر می‌تواند در زمینه حوزه علمیه خواهران انجام دهد.

کار دیگری که به نظرم خیّرین باید به آن عنایت خاص داشته باشند، حمایت برای ساخت خانه‌های عالم و طرح‌هایی که جهت کارهای فرهنگی برای شهر و یا روستا و یا محله‌ها نیاز دارند زیرا گاهی شخص طلبه طرح‌های بسیار خوبی برای پرورش و جذب جوانان و نوجوانان دارد ولی نیازمند حمایت مالی است که گاهی چون طلبه نمی‌تواند آن را بپردازد، طرح مسکوت می‌ماند. برخی هزینه‌ها برای این کار و یا شناسایی افرادی که طرح‌های خوب و سازنده‌ای دارند و بعد رساندن این کمک‌ها به طراحان آن طرح و سپس کمک به فراگیر شدن آن می‌تواند نتایج بسیار درخشانی در جامعه داشته باشد. حمایت و تشویق ویژه طلاب فاضل و حضور مستمر درکنار مدیران حوزه بهتر می‌تواند نیکوکاران را با نقاط نیازمند حوزه آشنا کند.

 

 

یقیناً یکی از راه‌های توسعه حوزه، جذب حداکثری است. چگونه حوزه و نیز خیّرین می‌توانند بر این مساله تاثیرگذار باشند؟

امروز افراد زیادی هستند که عاشق خدمت به مردم طالب فهم معارفند و دوست دارند که در زمره آماده‌کنندگان ظهور باشند اما حقیقتاً نمی‌دانند چه باید بکنند یا نمی‌دانند کجا بروند. حوزه‌های علمیه با گسترش خود به مناطق مختلف باید این افراد را شناسایی کند و با تشریح نیاز جامعه به تغذیه‌ فرهنگی مناسب و افراد بابصیرت که در زمان‌های مهم و خطیر رهبری گروه‌های عادی جامعه را برعهده بگیرند. این افراد مشتاق باید توسط حوزه جذب شوند.

امروز فضای فرهنگی ناسالمی در جامعه وجود دارد و گاهاً این فضای ناپاک در برخی فضاهای دولتی و حاکمیتی ما هم دیده می‌شود و حتی وجود فضاهای فاسد حاکمیتی در جهان امروز هر اراده دلسوز را به فکر چاره می‌اندازد که قدمی در خصوص این مسائل بردارد. پس‌ حوزه‌ها با فراهم کردن امکانات چه مادی و چه معنوی برای پرورش و تربیت این افراد می‌تواند آنها را جذب کند، خصوصاً در مناطق محروم، چون گاهی طولانی بودن مسافت مانع ورود افراد هر چند مشتاق و باصلاحیت به حوزه می‌شود. برنامه‌ریزی برای زمان‌بندی مناسب کلاس‌ها تا خواهران متاهل را تشویق به حضور کند، ایجاد فضایی برا مهدکودک‌ها تا خانم‌های بچه‌دار هم تشویق به حضور در حوزه شوند، اطلاع رسانی درمورد کارهای مهم انجام شده در حوزه به عموم مردم و حضور طلاب و فضلای حوزه در تمام عرصه‌های جامعه که موجب انگیزه و جذب سایرین می‌گردد می‌تواند از راه‌های جذب عموم مردم به حوزه از طریق مشارکت حوزه با خیّرین باشد.

 

ممنون خانم عباسی. راهکارهای عملی و جامعی بود. امیدوارم همواره با همان اراده همیشگی در حوزه حضور داشته باشید و منشا خیر باشید.

من هم از شما متشکرم به خاطر این گفت‌وگو و زحماتی که می‌کشید.